2006 - Out Louder

Medeski, Martin &Wood را "رهی" عصر یک روز تابستان پیشنهاد کرد. همان اول فهمیدم که باید زودتر از اینها پیدایش می کردم.

Medeski, Martin & Wood یک جور جَزِ آزاد دارد با سه ساز، ملودی های ساده، آهنگ های کوتاه و ریتمهای محکم. مارتین که کیبورد، پیانو و سازهای الکترونیک می زند احتمالا مغز گروه است. اما بیشتر آلبومها و اجراهای زنده به روش Jam Band ساخته می شوند.

MMW به نظر من از آن گروههایی است که سبک مشخص و دقیقی ندارد، اشاره واضح به موسیقی کشور خاصی ندارد و هر کسی که موسیقی خوب گوش می کند می تواند از آن لذت ببرد. ملودی های بارانیِ گرم دارد با ریتمهای آفتابی، میشود با آن رقصید. رقص نه از روی خوشحالی، رقص به خاطر لذت حرکت ملودی ها دورِ سرِ آدم. بدون اینکه قضیه را خیلی پیچیده کند و حرف مهمی بزند، تاثیر می گذارد.

سبک گروه برداشتهای از فانک و حتی هیپ هاپ دارد، شاید هم اسید جَز باشد، بعضی ها می گویند Avant Groove است. موزیکGroove  هم به طور خلاصه یعنی موزیکی که بشود با آن رقصید! (ر.ک. (Blue Note A Story Of Modern Jazz

از نظر خیلی ها این بهترین آلبوم گروه است، در این آلبوم John Scofield هم همکاری دارد، شاید علت محبوبیت هم همین باشد چون خیلی جاها کمبود گیتار الکتریک محسوس بود. اسکافیلد هم از کشفیات مایلز دیویس بوده. قبلا اسکافیلد آلبوم A Go Go را با MMW ضبط کرده بود.

 کیفیت ضبط این آلبوم واقعاً خوب است، هم حجم و بلندی صداها هم رنگ بندی آنها، می دانم که مدسکی از پری آمپلیفایر و افکتورهای لامپی استفاده میکند. در این آلبوم صدای گیتار باس و گیتار الکتریک هم از لامپ گذشته است، گرمی صداهای این آلبوم به همین دلیل است.

من آهنگ Last Chance to Dance Trance از آلبوم Friday Afternoon in the Universe را خیلی دوست دارم به خاطر طعم ملایم لاتین اش.