چند وقت بود دنبال یه جز فیوژن بر پایه گیتار الکتریک می گشتم، که نه به اندازه Pat Metheny پیچیده باشه، نه به اندازه Al Di Meola شلوغ. James Blood Ulmer دقیقاً همین بود.
James Blood Ulmer همیشه با Ornette Colman همکاری داشته و من از این طریق پیداش کردم.
هر آلبوم Ulmer سبک خودش رو داره اما بیشتر آلبوم ها جَز- بلوز هستند که البته با راک فیوژن شدن. به جز آهنگ اول بقیه آهنگها کمتر حالت بداهه نوازی دارن و آهنگ ها مرتب و تمیز ساخته شدن. شاید نشانه جز، بداهه نوازی باشه، اما این آهنگها هیچ چیز از یک جَز کامل کم ندارند.
این آلبوم ساز اضافه نداره، ولی در بقیه آلبومها از ویلون الکتریک، ساکسیفون و سازهای الکترونیک استفاده شده. بعضی آهنگ ها هم شعر دارند که معمولاً خودش می خواند.
باید جز رو به دو قسمت تقسیم کرد. جز با ساکسیفون ، جز بدون ساکسیفون.
جز با ساکسیفون گاهی خیلی خوبه و گاهی هم خیلی اعصاب خورد کنه مثل وقتی صداهای تیز ساکسیفون زیاد باشه و بداحه های زیادی آوانگارد اجرا بشه.
این آلبوم ساز اضافه نداره، ولی در بقیه آلبومها از ویلون الکتریک، ساکسیفون و سازهای الکترونیک استفاده شده. بعضی آهنگ ها هم شعر دارند که معمولاً خودش می خواند.
باید جز رو به دو قسمت تقسیم کرد. جز با ساکسیفون ، جز بدون ساکسیفون.
جز با ساکسیفون گاهی خیلی خوبه و گاهی هم خیلی اعصاب خورد کنه مثل وقتی صداهای تیز ساکسیفون زیاد باشه و بداحه های زیادی آوانگارد اجرا بشه.
