1972 - Storia Di Un Minuto

این اولین البوم ایتالیایی بود که گوش دادم.
پروگرسیو ایتالیایی رو خیلی خوب معرفی می کنه.
PFM آلبوم بهتر از این نداره.(Jet Lag هم بد نیست البته).
بیشتر آهنگای آلبوم حالت غم انگیز دارن، اما کل آلبوم شیرینه.
تموم شدنشو خیلی دوست دارم.
شاید کمی شبیه به موسقی کلاسیک دوره باروک باشه.
مدتها بود که این آلبومو گوش نکرده بودم.

2008 - Overlook

پروگرسیو راک از ازبکستان !

بعضی ها گفته اند که جز فیوژن ولی آرت راک یا حتی هوی پروگ مناسب تر به نظر می رسه .

واقعاً کامله. هم نوازندگی هم افکت هم صدا بر داری ... همه چیز سر جاشه. از کیبرد و سینتی سایزر خیلی خوب استفاده کردن.

آهنگای طولانی داره که هر کدوم چند فصل دارن. هرآهنگ جداکانه کاور داره.

واقعاً ما تو ایران با اینهمه گروه زیر زمینی و گروهایی که رفتن خارج کار می کنن در مقایسه با اینا، کجایه کاریم؟ اینجا همه ساز میزنن، همه گروه دارن ولی یه کاره خوب از کسی در نمیاد. اینجا فقط قسمت نمایشی همه چیز قویه.

.

(آلبومهای زیادی بودن که می خواستم پست کنم ولی ازبکها واقعاً خوب بودن. به خصوص در شرایط حسساس کنونی خیلی بهم چسبید)

1995 - After The Rain

John McLaughlin با Mahavishnu Orchestraشناخته میشه. ولی هم آلبومهای انفرادی و هم گروه های دیگه ای که باهاشون کار کرده بسیار قابل توجه هستند.

در واقع Miles Davis باعث شهرت McLaughlin شد. با آلبوم های Beitches Brew و In A Silent Way.

ولی خود McLaughlinانقدر کار خوب داره که حتی بدون کمک Miles هم مرد بزرگی می شد.

در لیست 100 گیتاریست برتر قرن نفر 49 ام بوده ،ولی واقعا 48 نفر بهتر از McLaughlin هست؟

آلبوم های Shakti، آلبوم مشترکش با Al DiMeola و DeLucia ، گروه Lifetime ... همه اینا نشون میدن که از هر طرف که بری از McLaughlin رد میشی.

درباره این آلبوم توضیح اینکه بیشتر بداحه کیبورد و ارگان داره تا بداحه گیتار.

Joey DeFrancesco کیبورد و Elvis Jonse درام میزنه.

john Caltrane و Duke Ellington هم در ساخت این آلبوم مشارکت داشتند.

1975 - No Mystery

از نظر خیلی ها این بهترین آلبوم RTF اینه. جایزه Grammy گرفته این آلبوم.

طبق قاعده ای که از هر گروهی اول آلبوم سال 1975 گوش میدم، وقتی RTF گرفتم اول این آلبومو گوش دادم.

من بخاطرشروع آهنگ Celebration Suite خیلی از این آلبوم خوشم اومد.

یکم حالت Funk داره و Al Di Meola خیلی شلوغ می کنه.

فرق این آلبوم با آلبومهای قبلی RTF اینه که تک نوازی نداره، همه جا همه می نوازند.

Celebration Suite یک آلیاژه از همه کارهای خوب White, Clark ,Meola ,Corea ,RTF

اما بیشتر که RTF گوش دادم دیدم خود آلبوم RTF اون آلبومی که قراره بهترین آلبوم باشه.

می شد این آلبوم کاور بهتری داشته باشه با حداقل عکس واضح تری باشه.

این آخر هم از آقای بهزاد (Bonzo) تشکر می کنم.