گروه آمریکاییست. درباره سبک، سایت Progarchives به سادگی نوشته جز فیوژن. اما در اصل سبک گروه BlueGrassاست.
اما به نظر من سبک گذاشتن برای این گروه درست نیست. بعد از Oregon این دومین گروهی که این نظرو دربارش دارم. از عناصر همه سبکها استفاده شده. از ملودی های خیلی از کشورها استفاده شده. حتی بعضی جاها احساس می کنم ایرانیه یا عربی.
این سبک BlueGrass زیر مجموعه کانتری محسوب میشه و ریشه ایرلندی داره.
خود Bela Fleck بانجو می زنه. سازی که خیلی وقتها صدایی شبیه به سازهای شرقی میده.
کیفیت ضبط آلبوم عالیه. صدای سازهای مختلف با صداهای الکترونیک خیلی خوب تنظیم شده اند.
آهنگ اول با کیفیت پایین ضبط شده، فکر میکنم به اینکار میگن لو فای رکوردینگ. بعد درآهنگ دوم صدای واقعی آلبوم در میاد. با ملودی ساکسیفون و گیتار الکتریک. خیلی جالبه. ملودی ها به دنبال هم حرکت می کنند، زنده اند. وقتی می شنوم احساس میکنم یک سیال رقیق توی یک سینی بزرگ حرکت میکنه.
معنی واقعی تلفیق اینه. نه اینکه فقط شعر فارسی روی آهنگ غربی یا یک ساز ایرانی در یک موسقی راک.
معنی موسیقی خوب اینه. نه شعاری نه پیامی نه اعتراضی.
موسیقی به خاطر موسیقی.
موسیقی خالص.
ملودی های شیرین و آشنا.
صداهای واضح.
