1998 - Thimar

جز فیوژن جهانی یعنی این. تلفیق موسیقی و سازهای جز با وموسیقی و ساز شرقی با حفظ اصالت هر دو.

سازنده این آلبوم انور ابراهم ، نوازنده عود، متولد کشور تونس است.

آلبوم فضای شرقی دارد ولی همراهی ساکسیفون و کلارینت John Surman و کنتر باس Dave Holland موسیقی جز را به فضای انگلیسی منتقل می کند. آلبوم کاملا آرام و پر از ملودی های کوچک است.

ملودی ها خیلی شیرین و آشنا هستند. این حالت در آلبومهای Dave Holland , John Surman نیست و این یعنی که انور ابراهم است که جز را به این شیرینی کرده .

هیچ وقت صدای عود با این کیفیت نشنیده بودم. فکر می کردم خیلی صدای بمی داره اما کاملا در فرکانس متوسط قرار میگیره و صدای کنتر باس، کاملش می کنه. کیفیت ضبط این آۀبوم خیلی خوب است، معمولا همه آلبوم هایی که ECM منتشر می کند با همین کیفیت است. باید یاد بگیریگ که به Label آلبوم ها هم توجه کنیم.

فیوژن واقعی یعنی این، همه چیز ترکیب شده، ساکسیفون صدایی متناسب با بقیه سازها دارد، درام حذف شده تا فضای عربی و شرقی آهنگ احساس شود. فیوژن این نیست که جز همان جز باشه و فقط یه سه تار یا نی به همان کوک ایرانی در آن اضافه شود.

.

آلبوم آواره از گروه نایما رو خریدم. با دقت گوش کردم. نسبت به خیلی از آلبومهای منتشر در شده این سالها، بهتره. معلومه که خیلی برای ساخت و ضبطش زحمت کشیده شده. اما کیفیت ضبط تا یک آلبوم جز بین المللی فاصله زیادی داره. اهنگ کوچ و واقعا دوست دارم . آهنگ چهارگاه هم فیوژن خوبیه شبیه به آهنگهای Herbie Hacock شده. بیابان سبز هم بداهه های جالبی هم در جز و هم در موسیقی سنتی دارد و شاید پیچیده ترین آهنگ آلبوم باشد. ولی در آهنگ قاسم آبادی (همون آهنگ شاد همیشه) تلفیق از همه آهنگها کامل تر انجام شده، کیبورد حمزه یگانه وقتی از ملودی ایرانی به ملودی جز (چند ثانیه ای هم راک) تبدیل میشه واقعا خوبه، گیتار الکتریک همراه با صداهای اضافی هم خیلی خوبه .
توصیه میکنم حداقل برای حمایت هم که شده این آلبوم را بخرید.