شاید بهترین آلبومی باشه که تا حالا شنیدم. داستانه آلیس در سرزمین عجایبه.
هر لحظش ملودی داره. طولانیه ولی اصلا تکراری نیست. هر وقت و هر جا که گوشش کردم کیف کردم.
در کل آلبوم درام دو نفری اجرا میشه (Steve Gadd - Harvey Mason).
بعضی جاها Herbie Hancock هم پیانو می زنه.
من آهنگ Falling Aliceو دوست دارم ولی همیشه آلبومو از اول تا آخر گوش می کنم.
فکر می کردم یه خط در باره این بچه تیزهوش جدید می نویسم، ولی شباهت آدمه مهر امسال به آدمه مهر پارسال باعث شد که فعلا چیزی ننویسم.
اما نمی شه ننویسم که ساکسیفونه این آلبومو Joe Farrell میزنه ،همونی که ساکسیفونه آهنگ بچه تیزهوشو زده.
اما نمی شه ننویسم که ساکسیفونه این آلبومو Joe Farrell میزنه ،همونی که ساکسیفونه آهنگ بچه تیزهوشو زده.
1 comment:
آدم مهر سال بعد فکر خواهد کرد که با آدم های مهر سال های دیگر فرق دارد. آدم مهر سال بعد آدم های مهر سال های دیگر را قبول نخواهد داشت. دری وری های آلیس رو دوست دارم و این آلبوم رو زیاد گوش داده بودم حواسم نبوده که چیه. یعنی لا اقل اون آهنگ سقوط آلیس رو که می دونم زیاد شنیده بودم. لباس های چیک رو تو جلد اگه نبینیم و رضایت خاطرش رو حذف کنیم میشه اتاق من...
Post a Comment